17. Για τα κοινωνικά δικαιώματα, τα στερεότυπα και τις ανισότητες
Η Κύπρος είναι ένας ανοικτός τόπος για όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως καταγωγής, θρησκείας, φύλου ή σεξουαλικής προτίμησης.
Η κατηγοριοποίηση πολιτών μιας δεύτερης κατηγορίας, ο ρατσισμός, η φυλετική διάκριση, ο σεξισμός , η ενδοοικογενειακή βία και η ομοφοβία είναι συμπεριφορές που πρέπει να εκλείψουν από την κοινωνία της Κύπρου.
Η στάση μου σε αυτά τα ζητήματα είναι αδιαπραγμάτευτη και διεκδικεί πιο αποτελεσματικές λύσεις, αλλαγή νοοτροπίας και θεσμική διασφάλιση της καταπολέμησης τέτοιων συμπεριφορών όπως για παράδειγμα ο αντιρατσιστικός νόμος.
Αντιλαμβάνομαι πως σε συγκεκριμένους κοινωνικούς κύκλους υπάρχει η κλασική θεώρηση, πως κάποια πράγματα για την Κύπρο δεν θα γίνουν ποτέ αποδεκτά όντας δεισιδαιμονίες. Η Κύπρος όμως του 21ου αιώνα, μπορεί να γίνει ανταγωνιστικό κράτος μόνο αν ξεπεράσει παλιές κακές συνήθειες, μέσω μιας ανοικτής κοινωνίας που η ίδια θα καταρρίπτει τα στερεότυπα με τον πιο εμφατικό και δημοκρατικό τρόπο, θα σέβεται τις γυναίκες και τα παιδιά, θα συμπορεύεται με την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και θα προωθεί τον πλουραλισμό.
Η αποδοχή της διαφορετικότητας, μας κάνει κι εμάς καλύτερους σαν ανθρώπους.
Δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνικός φιλελευθερισμός χωρίς μια κοινωνία ανοικτή κι απαλλαγμένη από στερεότυπα και τοξικότητες.